Hayatım boyunca hiç derli toplu bir insan olmadım, bu gidişle olacak gibi de değilim. Evde yarattığı kaos içinde kendine özgü bir düzeni olduğunu iddia eden kişiler sınıfındayım. Pisliğe çok tahammül edemiyorum ama resmen dağınığım bunu çok iyi biliyorum. Özellikle odamı kesinlikle toplu tutamıyorum, tüm ev toplu bile olsa. Ancak artık toparlanma vakti geldi. Odama şu dakikadan itibaren el atıyorum ve yıllardır odama “Dur lan ayağıma bir şeyler batabilir, önden şu herif girsin ben adımlarını izleyeyim” düşüncesiyle temkinli giren aile-arkadaş çevremin aklını almayı planlıyorum.
Öncelikle ortalığı toplayıp ardından sesine gram tahammül edemediğim elentrük süpürgesiyle şovumu yapacağım ve en öldürücü darbeyi yerleri ve ortalığı silerek gerçekleştireceğim. Eşyaların konumu hususunda tutucu bir yapım var o yüzden bi yere taşınınca nereyi uygun gördüysem çalışma masam, yatağım vs… mahkumdur ilk konulduğu yerde ömür tüketmeye. Yine böyle radikal bir dönüşüm peşinde olmasam da masaüstü bilgisayarımdan(a.k.a Sülocan) ,dizüstüne gerekli tüm arşivimi aktarıp onu ortadan kaldırmayı ve de ilk fırsatta duvara monte bir kitaplık alıp kutularda can çekişen kitaplarımı oraya yerleştirmeyi planlıyorum.Hatta ve hatta belki alengirli bir ışık sistemine doğru bile yelken alabilir deli gönül eğer fırsat bulursa.
Bu sefer bi ayrı gazlıyım bi ayrı hevesliyim lan.Eve misafir geldiğinde zıçsın evin diğer tüm yerlerine ama odama ilişmesin ve yıllardır süregelen döngü geriye doğru aksın.Bi Manowar albümü indireyim “De hadin Goçlarrr savaş kılıçlarımız,hançerlerimiz Savaşaaa!!” diyerek girişeyim işe.Du bi de kafama bağlayacak tülbent bakınayım belki vardır bi yerlerde…Yoksa da gideyim önce onu satın alayım ,havaya girmek lazım…
Not:Fotoğraf odamın aylar önce çekilmiş küçük bir kısmından.Homojen bir yapı halinde tüm oda bu şekli muhafaza etmektedir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder